It was 1985 when we fled the turmoil of New York City to take up residence amidst the tranquility of this unique island of Crete, a fluorescent gem in the crown of Greece. Actually, it was more like a time-travel adventure – back to a simpler, slower way of life – to put it mildly. For example, there was only one TV station, more mules than cars, and when you hired someone to do a job, the worker said he would be there "avrio" – a word translated to "tomorrow" in Greek, but in Cretan could mean "the next day or anytime within the next week or two." forget about "the new york minute! But we took to the new life, and never doubted our move across the Atlantic. But life happened – even on Crete. We now have 14 TV stations, including cable and Judge Judy, and our cars are causing the most road deaths, per capita, than any other place in Europe. Then, at the beginning of this year a couple of Chinese scientists created something called Covid-19 and our world changed again, and the stock in companies making paper face masks went bullish. Then, a few months ago Greece's huge, bullish neighbor, Τurkey, completely ignoring the consequences of other dictator-styled governments, decided it needed more territory. Now there are warships from several countries circling in the Aegean Sea, only miles from our place called Crete. Yes, a lot has changed since we stepped off the ferry onto these sandy shores some forty years ago, but we can still get the best plate of tsigariastó and the cuttlefish with fennel and olives the finest in Greece, and it can still take several weeks for the repairman to show up avrio. But for us it's still our island paradise . . . with something for everyone . . . even for guys like me.
ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΕΝΙΟ ΝΗΣΙ ΜΑΣ
Ήταν το 1985 όταν εγκαταλείψαμε το θόρυβο της Nέας Υόρκης για να εγκατασταθούμε εν μέσω της ηρεμίας αυτού του μοναδικού νησιού που ονομάζεται Κρήτη, ένα διαμάντι στο στέμμα της Ελλάδας. Στην πραγματικότητα, για εμάς ήταν περισσότερο μια περιπέτεια ταξιδιού γυρίζοντας πίσω στο χρόνο - πίσω σε έναν απλούστερο, πιο αργό πιο νωχελικό τρόπο ζωής.
Για παράδειγμα, τότε υπήρχε μόνο ένας τηλεοπτικός σταθμός, περισσότερα γαϊδουράκια, λιγότερα αυτοκίνητα, και αν προσλάβατε κάποιον να κάνει μια δουλειά, ο εργάτης συνήθως έλεγε θα ξεκινήσω “αύριο” - μια λέξη που μεταφράζεται στην “ημέρα αμέσως μετά τη σημερινή” στα ελληνικά, αλλά στα κρητικά μπορούσε να σημαίνει “την επόμενη μέρα ή οποιαδήποτε στιγμή μέσα στην επόμενη εβδομάδα ή δύο”. Αλλά μας άρεσε η νέα μας ζωή, και δεν αμφισβητήσαμε ποτέ την απόφασή μας να διασχίσουμε τον ατλαντικό. Αλλά η ζωή (ο κόσμος γύρω μας) εξακολούθησε να αναπτύσσεται - ακόμη και στην Κρήτη. Έχουμε τώρα 14 τηλεοπτικούς σταθμούς και αμέτρητους νησιώτικους και καλωδιακούς, και τα αυτοκίνητά μας προκαλούν τους περισσότερους θανάτους στους δρόμους μας, από οποιοδήποτε άλλο μέρος στην Ευρώπη. Στη συνέχεια, στις αρχές του τρέχοντος έτους μερικοί κινέζοι επιστήμονες δημιούργησαν κάτι που ονομάζεται Covid-19 και ο κόσμος μας άλλαξε ξανά, και οι μετοχές σε εταιρίες που φτιάχνουν μάσκες προσώπου έγιναν ανάρπαστες.
Και, πριν από λίγους μήνες, ο “τρομακτικός” γείτονας της Ελλάδος, η Τουρκία, αποφάσισε για μια φορά ακόμη ότι χρειάζεται να επεκτείνει τα σύνορά της και άρχισε – για μια ακόμη φορά - ένα γεωστρατηγικό / πολιτικό «μπούλινγκ» αμφισβητώντας την κυριαρχία της Ελλάδας με αποτέλεσμα οι δυο χώρες να ερίζουν για εδάφη, πρόσφυγες και πρώτες ύλες. Και όλα αυτά διεξάγονται <πολύ κοντά> στη Κρήτη μας. Ναι, πολλά έχουν αλλάξει από τότε που ξεμπαρκάραμε στο όμορφο λιμάνι στο Ηράκλειο, πριν από 35 χρόνι α, όμως, το αντικριστό και γενικά η κρητική κουζίνα είναι από τις καλύτερες
στην Ελλάδα αν και ένας εργάτης ακόμα χρειάζεται πολλά <αύριο> για να εμφανιστεί. Αλλά για εμάς η Κρήτη είναι ακόμα ο παράδεισός μας.
